Gezond en wel weer thuis!

Zeewolde 12 augustus 2009

Onze laatste blog van onze geweldige vakantie naar Amerika! En dat is die van de terugreis, die wat langzamer ging ( voor ons gevoel) dan de heenreis.

Mandaag 's morgens om 8 uur het bed uit zodat we rond 9.30 uur vanuit de villa konden vertrekken. Vanuit de receptie werd er vlak voor vertrek nog gebeld, hoe we laat we precies zouden vetrekken, wat ik erg netjes vond.

Marc had het verkeerde adres ingevoerd in onze GPS, dus we zijn via een omweg uiteindelijk bij het juiste vliegveld in Orlando aangekomen. Niet echt prettig vond ik dat, omdat ik bang was te laat te zijn voor het inchecken, zeker omdat we de auto ook moesten terugbrengen en ik niet wist hoe lang dat zou duren. Dat bleek uiteindelijk heel erg vlot te gaan, zo vlot dat Mitchell z'n DS in de auto heeft laten liggen. Daar baalde hij wel stevig van, ook al stelde  Marc hem gerust dat we goed verzekerd zijn.

We moesten zelf inchecken, wat we nog nooit hebben gedaan. Gelukkig liep er iemand rond die ons hiermee heeft geholpen, wat ook wel nodig was, omdat er voor Chiara en mij geen vliegtuigstoelen waren gereserveerd in het vliegtuig naar Brussel. Dat verbaasde ons nogal, maar er werd ons vertelt dat we in Washington daarover verder geinformeerd zouden worden.

Ons eerste maal hebben we bij Wendy's gegeten nadat we Amerika waren gearriveerd en daar hebben we ook ons laatste maal in Amerika genuttigd. Marc en Chiara een gezonde salade, terwijl Mitchell en ik ons nog een keer op een vette hap hebben gestort. Marc kan geen hamburger meer zien, terwijl Chiara, Mitchell en ik dat probleem niet zo hebben.

We moesten snel eten, want om 12.56 konden we al het vliegtuig in. Iedereen zat vrij vlot, waardoor het vliegtuig wat eerder is vertrokken dan gepland. We hadden een erg vrolijke en leuke piloot, die allerlei grapjes maakte en steeds zei dat hij ons veilig en wel in Washington zou afleveren, wat hij ook heeft gedaan.

In Washington nog even de laatste dollars uitgegeven, bij wat souvernirswinkeltjes. Die allen erg op Obama gericht zijn.

Chiara en ik zijn meteen gaan vragen naar onze "boarding passes", maar die waren er in eerste instantie nog niet. Volgens degene die ons hielp was het vliegtuig "over booked", maar ze had van ons gehoord en zou daar later op terugkomen. Terwijl mensen al aan boord gingen werden we eindelijk omgeroepen 'Venwinsuma' noemde ze ons.

Marc had tijdens het wachten een leuk gesprek met een Amerikaanse vrouw die naar Amsterdam ging voor een Rijnreis van 19 dagen. Ze kwam uit Texas en wilde graag op vakantie in wat minder warme omstandigheden, ze keek uit naar het koelere weer. Ze reisde met allemaal wat oudere vrouwen die ook allemaal oma waren van een kleindochter van 11 jaar, ze waren daardoor op Chiara gericht en vertelden haar over hun kleinkinderen. Een van de vrouwen had tot haar 18de ook altijd op wedstrijdzwemmen gezeten.

Marc heeft met de Texaanse vrouw ook over politieke kwestie's gesproken, zoals over pensionering. De Texaanse kon zich niet voorstellen dat de Nederlanders allemaal op hun 65ste met pensioen gaan, ze vroeg zich af wat we dan deden, of we allemaal gingen zitten niksen. Marc en de vrouw spraken ook nog over de ziektekosten verzekering wat nu een hot issue is in Amerika. De Texaanse is er wel voor, maar er is veel protest. Ze vond het fijn dat Marc inzag dat de verzekeringsmaatschappijen in USA erop tegen zijn, omdat ze dan minder zullen verdienen. Obama wil graag dat men niet pas in actie komt na een diagnose, maar daarvoor al de nodige actie gaat ondernemen. Toen de Texaanse vrouw afscheid nam, verwachte ze ons weer te zien in Amsterdam, wat wij wel grappig vonden.

De vliegreis van Washington naar Brussel duurde voor ons gevoel, veel langer dan de heenreis. Waarschijnlijk doordat we nu via een kaartje konden volgen waar we vlogen, hoe hard we vlogen en hoe lang het nog duurde voordat we er waren. Die kaart deed het op de heenweg niet, dus in het begin was het wel leuk om dat nu te kunnen zien, maar daardoor ben je veel meer bezig met de tijd die het nog duurt, wat denk ik het gevoel heeft gegeven dat het langer duurde.

Het vliegtuig landde in Belgie om 7.05 's morgens ( op dinsdag) en de piloot kreeg een klein applausje voor de landig, Chiara klapte netjes mee, maar begreep niet goed waarom er nu ineens geklapt werd.

We waren vlot door de douane, geen gekkigheden zoals in Amerika en hadden ook snel onze koffers terug, die allemaal waren meegekomen. Om 7.30 uur konden we al weg, Nico ( van Marc's werk) kwam ons ophalen en arriveerde om klokslag 7.30 uur, ondanks de lange file waar hij in had gestaan, dus we konden meteen door de auto in.

De terugweg duurde wat langer, doordat we de file's zoveel mogelijk hebben vermeden, daardoor hadden we veel straatjes en weggetjes die tijd kosten. Chiara viel al snel in slaap, terwijl Marc en Mitchell met Nico over golfen spraken.

Om 11.15 uur waren we weer thuis in Zeewolde. Chiara was zo blij om weer thuis te zijn, dat ze eerst het huis heeft geknuffeld :) ! Het is raar om je eigen huis weer in te lopen, het is vertrouwd maar toch weer vreemd. Mitchell had meteen z'n computer al aan, terwijl Marc keek hoe het met de jacuzzi en het zwembad was. Chiara en ik bekeken de post, Chiara hoopte op post voor haarzelf die er gelukkig ook bij zat.

We hebben allemaal even een paar uurtjes geslapen en werden rond 17.00 uur weer wakker. We waren natuurlijk niet erg fit, maar anders slapen we vanavond niet. Ik heb boodschappen gedaan en een vetvrije maaltijd gekookt ( kerrie overschotel). En nadat we gezellig met elkaar hebben gegeten, heeft Marc met de kinderen de filmopname's bekeken en op de PC gezet. Terwijl ik al m'n Coca cola spullen heb uitgepakt ( zie foto) en de wasmachine heb aangezet.

Het is fijn om weer thuis te zijn, na zo'n fijne vakantie. We hebben het allemaal heel erg naar de zin gehad en kunnen met veel plezier op deze vakantie terugkijken. Chiara verheugd zich er nu al op dat ze op school straks allerlei dingen kan vertellen en wil daardoor eigenlijk het liefst meteen alweer naar school, gelukkig hebben we nog zo'n 2 weken vakantie.

Terugkijkend op onze vakantie vond Mitchell onze dag in het Epcot center het leukst. Hij twijfelde tussen het winnen van Marc met golfen en Epcot maar heeft toch voor het laatst gekozen. Chiara heeft het als heel bijzonder ervaren dat ze samen met Mitchell is getekend, daardoor vond zij de dag in het andere Disneypark Islands of Adventure het leukste van de hele vakantie. Verder is Chiara wel verslaafd geraakt aan het vliegen, ze vroeg zich dan ook af waarom we niet vaker vliegen!

Marc heeft erg genoten van het golfen, samen met Mitchell, maar vond het net als ik het gewoon gaaf om in Amerika te zijn. Dat mensen tegen je spreken, zoals je dat altijd hoort op TV blijft heel speciaal. Ook de politiesirene's die je hoort, klinken alsof je de TV hebt aanstaan. Je stapt een heel andere wereld in, waarin men anders denkt en leeft. Dat geeft veel nieuwe inzichten in eerste instantie over Amerikanen, maar ook over ons Nederlanders. Je gaat de dingen toch vanuit een ander perpsectief zien. Marc heeft verder erg genoten van het autorijden, dat in Amerika zoveel meer onstpannen is als in Europa, zeker in vergelijking met Italie waar we al veel zijn geweest. Marc heeft zich de hele vakantie ook erg veilig gevoeld. Je ziet de verschillende Sherrif's dan ook bijna altijd rijden, wat in Europa niet altijd het geval is.

Persoonlijk ben ik erg blij dat we onze kinderen deze ervaring hebben kunnen meegeven. Nadat we toch wat mindere tijden hebben gehad, zijn we nu in staat om hun horizon te verbreden en ook hen nog een stukje van de wereld hebben leren verkennen. Zowel Mitchell als Chiara hebben ons - ieder op hun eigen wijze - bedankt voor de vakantie, wat ik zeer in hen waardeer.

We zullen zeker nog een keer Amerika gaan bezoeken. Of dat volgende zomer is? De tijd zal het leren, er kan veel gebeuren in een jaar tijd. We willen in ieder geval iedereen die de moeite (steeds) heeft genomen om onze blog te lezen hartelijk bedanken. Het was altijd leuk om jullie altijd positieve reactie's te ontvangen. Dat heeft ons vakantieplezier alleen maar verhoogd.

Zonder iemand te kort te doen, willen we Tante Ada in het bijzonder nog even bedanken voor het uitprinten en reageren van/op onze blog's!

Groetjes

  Thea